"Wat brengt je hier vriend?"
Wanneer ik de deur open doe, komt meteen die grote glimlach tevoorschijn, zijn vriendelijke gezicht laat me zien dat hij blij is me weer te zien. Maar ik voel dat achter zijn glimlach wat verborgen zit, het komt straks wel. Ik nodig hem uit binnen te komen. Het weerzien is hartelijk. Eerst maar eens een bak koffie.
Uitgebreid kletsen we gezellig bij. Er is weer veel veranderd sinds onze laatste ontmoeting. Wanneer we weer alles bijgepraat hebben, vraag ik het hem maar gewoon: “Wat brengt je hier vriend?”
Een beetje verlegen begint hij te glimlachen. Hij beseft dat ik donders goed door heb, dat hij ergens mee zit. Ik plaag hem een beetje. “Dacht je nu werkelijk dat ik niet aanvoelde, dat er meer zou komen?” Hij beaamt dat dat ook redelijk naïef zou zijn. Ik nodig hem uit te vertellen, waar hij mee zit.
Die burn-out komt vanzelf
Hij vertelt me, dat hij overweegt om met z’n studie te stoppen. Maar dat zou dan de tweede studie zijn waar hij afhaakt. Hij durft met die boodschap niet naar zijn ouders toe. Ik vraag even verder. “Wat maakt dat je wil stoppen? Waar loop je vast?” Hij vertelt me dat hij de motivatie om te studeren niet kan vinden. Met zijn diploma straks voelt het of hij terecht komt in een systeem, waarin hij niet terecht wil komen. Hij wil niet werken om zijn lasten te kunnen betalen. Hij beseft heel goed, dat er inkomsten moeten zijn, maar hij wil ook gelukkig zijn. De stress en verwachtingen van ‘werken voor een baas’ passen daar voor hem niet bij.
Hij voelt zich gevangen. ‘Waarom zit ik hierin, terwijl mijn hele lijf me vertelt, dat dit niet goed voor mij is?’ Voor zijn gevoel zit hij helemaal klem. “Wat gebeurt er als je zo doorgaat”, is de vraag die ik hem stel. Er komt geen antwoord. Pijnlijk is de reactie, wanneer ik na een stiltemoment met zachte stem het gevolg op tafel leg. “Dan komt die burn-out of wellicht nog erger vanzelf…” Zijn reactie zegt genoeg. Hij kruipt in elkaar van de waarheid van mijn woorden. Zijn armen slaat hij om z’n buik en hij duikt in elkaar. Hij weet het wel. De tranen van dit besef komen als vanzelf en het mag er zijn.
De overtuiging wint van het diepe weten
Hij weet dat hij eigenlijk geen andere keuze heeft dan uitbreken, omdat het gaat om zijn eigen welzijn en gezondheid. Dat voelt voor hem als mislukken en falen, omdat hij niet aan de verwachting van zijn ouders en zijn omgeving voldoet. “Ik kan hen toch niet opnieuw teleurstellen?”
Zijn woorden raken me, hij ziet het in mijn vochtige ogen. “Wat zouden jouw ouders voor je willen?”, vraag ik hem. Hij antwoordt dat zij wensen dat hij gelukkig en gezond is. Toch blijft het ondanks dit inzicht, moeilijk om het gesprek met z’n ouders aan te gaan. De invulling of overtuiging van wat zij zouden vinden van hem, is sterker dan het gegeven dat zij hem alleen maar gelukkig willen zien.
Ik ga met hem zoeken naar zijn ideaalplaatje, zonder eerst dieper in te gaan op de invulling en gedachten. Hij vertelt me dat hij bezig is met wat beleggingen, dat hij daar groot in wil worden. De eerste voorzichtige resultaten zijn binnen. Hij begint te stralen, wanneer hij me vertelt dat hij naar De Beurs in Amsterdam wil, om daar de sfeer te proeven.
“Daarbij wil ik reizen en vrij zijn”, vertelt hij me. Ik zie hoe hij opfleurt, wanneer hij me over zijn droom vertelt. Hij weet me zelfs al te vertellen waar hij overal nog heen wil reizen.
“Wat heb je nodig, om voor jouw eigen toekomst te durven kiezen?” vraag ik hem. Zijn eerste reactie is dat hij de goedkeuring van zijn ouders nodig heeft. Met een milde glimlach kijk ik hem aan. “Wat heb jij van jezelf nodig? Volgens mij ben je volwassen.” Ik daag hem uit.
Hij beseft dat hij de enige is die zijn negatieve gedachten en gevoelens om kan draaien naar positieve. Het gaat om lef, durven en doen. Dromen volgen. Anders verandert er niets, is de conclusie die hij na een tijdje trekt.
Er is altijd hulp nabij
Ik vraag hem zijn ogen dicht te doen. “Ga ontspannen zitten en leg je beide handen op je hart”, vraag ik hem. Ik neem hem mee in een meditatie waarbij hij al zijn negatieve energie af mag voeren door zijn voeten. Even later, vraag ik hem zijn volledige aandacht te richten op zijn kruin. “Haal de liefdevolle krachtige energie van het universum maar op. Die gaat jou helpen om de goede stappen te kunnen zetten”. Aan de verandering van zijn gezichtsuitdrukking zie ik dat het veel met hem doet. Hij voelt de verandering in zichzelf.
Wanneer hij terug is in het hier en nu, vraag ik hem wat hij ervaren heeft. Hij vertelt me dat hij volledig warm werd van binnen. “Wie was er bij je vriend?” Even kijkt hij verbaast naar me hoe ik dat weet, maar stelt verder geen vragen. Hij vertelt me met natte ogen dat zijn moeder bij hem is om hem te steunen. Mijn glimlach wordt alleen maar groter. “Durf je nu voor jezelf te kiezen?”
Laat je inspireren
Ik geef hem de contactgegevens van een aantal jonge ondernemers die ook hun eigen pad hebben gekozen, maar wel succesvol zijn. “Laat je maar inspireren jongen, besef dat het kan en dat jij een keuze mag maken voor jezelf!” is mijn boodschap naar hem.
Het afscheid is warm en we beloven in contact te blijven. Zijn appje wat hij later die dag stuurt raakt me. “Bedankt Arno voor de fijne middag en de energie die jij me geeft!😘“ Nu kan ik alleen maar afwachten. Wachten totdat hij echt voor zichzelf durft te kiezen.
Heb jij ook het gevoel dat je klem zit? Maar vertellen jouw gedachten dat je niet voor jezelf mag kiezen, wat de reden dan ook is… Ik ga graag naast je staan, omdat ik energie haal uit jouw persoonlijke en mentale groei. Ik help je om voor jezelf te kiezen, om jezelf te mogen en te durven zijn.