Mijn karaktertrekjes als HSP-er

In deze blog gaat het over mijn karaktertrekjes als HSP-er.

In mijn vorige blog –HSP, een last of een gave?- heb ik jullie verteld, wat hooggevoelig zijn in de dagelijkse praktijk voor mij betekent. Zowel de lastige dingen, maar zeker ook de mooie dingen.

Deze keer de kenmerken waar ik mijzelf het meest in herken. Natuurlijk zijn er veel meer karaktereigenschappen die van toepassing kunnen zijn, ieder mens is dan ook uniek, maar ik beperk me even tot die eigenschappen, welke het best bij mij passen.

De belangrijkste karaktereigenschap is het zorgen voor een ander. Altijd klaarstaan wanneer ik aanvoel, dat iemand dat nodig heeft. De hulpvraag van de ander maar moeilijk kan (lees: eigenlijk niet wil) afwijzen. Anderen geven mij dan ook terug, dat ze altijd bij me aan kunnen kloppen, dat ik altijd zo zorgzaam, behulpzaam en liefdevol ben. Dat ik een ander rust en vertrouwen meegeef.

De drive hiervoor komt van binnenuit, het is wie ik ben. Het is mijn eigen behoefte om er voor een ander te zijn, omdat ik wil dat het goed gaat met de ander. De invulling van deze behoefte maakt me dankbaar iets voor een ander te kunnen betekenen, geeft veel energie, maar ook een diepere betekenis aan mijn leven.

Je zal begrijpen, dat deze eigenschap ook mijn grootste valkuil is. Inmiddels heb ik een goede balans gevonden tussen de ander helpen, maar daarbij zeker ook goed voor mezelf te zorgen. En gelukkig zijn er mensen om mij heen, die me af en toe terug fluiten wanneer ik beter voor mezelf mag zorgen, als de balans er weer even uit is.

De tweede eigenschap is dat ik altijd bij moet komen na gesprekken met anderen. Ik voel, naast de woorden die gesproken worden, ook de emotie en energie van de persoon of personen waar ik mee in gesprek ben. Daarom heb ik een hekel aan verjaardagen en dat soort dingen. Naderhand heb ik echt hersteltijd nodig om weer bij mezelf te kunnen komen. Moet ik uitpuzzelen wat ik heb gehoord en gevoeld. Met name uitpuzzelen wanneer deze twee niet overeenstemmen met elkaar, er een onbalans is.

Na een intense werkdag, wandel ik vaak even een uurtje, om even geen nieuwe prikkels te ontvangen van bijvoorbeeld tv of social media, maar ook om even te kunnen ‘doorvoelen’ wat ik allemaal gevoeld heb. Ook na een intens coachgesprek, zoek ik vaak even de buitenlucht op. Mag ik de emotie en gevoelens van de ander los laten, om er niet de hele dag mee bezig te zijn verder. Wat ik voel is niet altijd allemaal van mijzelf.

Dan kom je eigenlijk meteen bij de derde eigenschap, de zintuigen die sneller alles oppikken, zowel positieve als ook negatieve prikkels. Zo kan ik heel erg reageren op emoties van een ander. Voel soms eerder dan de ander welke emotie achter dingen zitten die ter sprake komen. Voel de boosheid of het verdriet al, terwijl de ander zich er (nog) niet van bewust is. Maar ook wordt ik soms diep geraakt door muziek, soms door de stem, soms door de muziek zelf maar vaak ook door de emotie die bij het liedje hoort.

Wat verder als een malle binnen komt, is een krijsend kind. Voel hierin mijn eigen zoeken om gehoord te worden. Hoor hierin ook de behoefte van het kind. Liefst reageer ik erop, soms kan het gewoon niet.

Maar dit kenmerkt het diepere voelen van een HSP-er. Niet alleen de waarneming van het krijsen maar ook de bijbehorende behoefte van de ander waarnemen. Daarom heb je van die dagen, dat het dan zoveel is…

Het voelt of ik iemand kan ‘scannen’. Het is het combineren van wat ik zie, hoor en voel. In een coachtraject brengt deze eigenschap, dat ik benoem wat ik waarneem, om op die manier sneller de echte coachvraag op tafel te krijgen. Laatst zei een client: “Ik zeg het maar meteen, want ik kan er bij jou toch niet omheen…”.

Maar hier zit ook een hele positieve keerzijde van mijn hooggevoelig zijn. Door het direct aanvoelen wat de ander nodig heeft, even aandacht aan iemand te geven, zodat de ander even zijn hart kan luchten. Anderen voelen dat ze daar voor bij mij terecht kunnen, ik zal zo ook niet weg sturen omdat ik het te druk heb, want ik voel de behoefte, zie aan de hele houding en de blik in iemands ogen, dat de ander iets kwijt moet.

Daar komt dan ook karaktereigenschap vier, een HSP-er leeft op van authentieke contacten. Voor mij betekent dit, dat als ik de vraag stel hoe het gaat vandaag, dat ik dan opensta voor het echte antwoord van iemand. Probeer interesse te hebben en te luisteren naar iemands verhaal, er even voor de ander te zijn. Wat het dan weer lastig maakt, is wanneer iemand aangeeft dat het goed gaat, terwijl je voelt dat dit niet (helemaal) waar is. Mmmm…

Als vijfde karaktereigenschap komt dan het vermijden van drukte te voorschijn. Niet omdat de drukte zelf lastig is, maar omdat de continue prikkels van een grote groep mensen teveel worden op sommige momenten. Met name door mijn werk in de horeca heb ik al de hele dag gasten en collega’s om me heen. Dan is het heerlijk als je in je vrije tijd niet te veel prikkels hebt. Een bezoek aan de supermarkt, plan ik dus bij voorkeur buiten de weekenden. Kleding kopen doe ik bij voorkeur online. Ook vind ik het heerlijk om af en toe alleen te zijn. Niet dat het niet gezellig is met vrienden of familie, maar het is fijn om even niet geprikkeld te worden. Daarom is het voor mij geen straf om bijvoorbeeld alleen op vakantie te gaan, dan kan ikzelf bepalen wanneer ik mij bloot geef aan welke hoeveelheid prikkels.

De laastst eigenschap die voor mij echt van toepassing is, is het in contact zijn met mensen, dieren en de natuur. Ikzelf ben een echt hondenmens, honden komen vaak ook spontaan even snuffelen en een aai halen, terwijl het baasje dan zegt, dat de hond dat normaal nooit doet. Maar een hond voelt mijn intenties, voelt mijn liefde voor dieren, weet dus dat hij gerust even mag komen en zeker een aai krijgt. Ook kan ik energie krijgen van echt in contact zijn met een ander. Dit zijn de momenten waarop je iemand aankijkt en er geen woorden meer nodig zijn om te weten wat de ander met je wil delen. Dat wordt door beiden gevoeld. Dit gevoel weerspiegelt geborgenheid, respect, warmte en vertrouwen tussen twee mensen. Het is mooi als dat er gewoon mag zijn. Ook de natuur is echt mijn ding. Ik ga graag het bos of de duinen in, om mij even af te kunnen sluiten van de drukte van alledag. De natuur neemt mij mee in de flow. Alles is zoals het is, geen menselijke invloeden, maar alleen de boom die meebeweegt met de wind, de golven die het strand oprollen en terug de zee in. De natuur brengt me sneller in het hier en nu, laat mijn gedachten stil zijn, laat mij even genieten van dit moment. Hierdoor kom ik weer dichter bij mezelf, waardoor ik weer beter voor een ander kan zorgen.

Herken jij de eigenschappen die hier omschreven zijn? Dan ben je misschien wel hooggevoelig. Er is veel informatie op internet te vinden, maar je kan ook altijd contact opnemen voor een gratis intake gesprek, om hier eens met iemand over te praten die je emotie, gevoelens en gedachten begrijpt.