Onlangs had ik weer zo’n ontmoeting. Iets wat gewoon een bakje koffie met een oude bekende had moeten worden, mondde uit in een openhartig gesprek.
Over en weer hadden we het over zaken, waardoor het leven soms helemaal niet zo gemakkelijk of leuk is, als we de ander willen doen geloven. En in dit geval ging het met name om de eigenwaarde van mijn gesprekspartner. Overal aan twijfelen, maar met name zichzelf op de tweede plek zetten.
Tijdens het gesprek kwam regelmatig voor dat ze zich verontschuldigde. En als ik dan vroeg waarom of waarvoor, dan bleef een heel duidelijk antwoord uit. Bang om de ander te kwetsen, maar daarbij niet naar zichzelf kijkend wat het voor haarzelf betekende, hoe ze het zelf voelde…
‘s Avonds kreeg ik een appje: ‘Dank je wel voor deze mooie dag en voor de vele intense mooie momenten. Ik wil me zelfverzekerder voelen, dus moet verder ontwikkelen op het sensitieve / persoonlijke vlak, ik ben je dankbaar voor wat je mij hebt laten voelen en wat je bij me hebt losgemaakt’.
Mijn antwoord was: ‘Ik heb je dichter bij je gevoel en intuïtie gebracht. Je op een andere manier naar je leven laten kijken. Je laten zien dat ook jij de moeite waard bent, ondanks dat je het moeilijk vindt om dat te aanvaarden’. Verder hadden we naar mijn idee gewoon een mooi en fijn gesprek gehad…
Enkele dagen later bleek pas wat ik echt voor haar had betekend. ‘Je hebt door er te zijn, jouw rust, jouw medeleven en liefde voor je medemens aan me laten zien. Op een of andere manier straal je het uit, dat ik goed ben zoals ik er ben, met al mijn gebreken en tekortkomingen. Ik heb de liefde en kracht in mezelf weer gevonden, ik ben weer in de toekomst gaan geloven, ik ben weer gaan stralen… Ik hoef niet meer te zoeken naar het mooie in mezelf’.
Mooi dat ik weer iemand dichter bij zichzelf heb gebracht, dichterbij haar innerlijke rust, dichterbij haar innerlijke kracht, dichterbij intuïtief handelen. Iemand heb kennis laten maken met het mooiste in zichzelf.
Zo’n reactie raakt me. Maar het geeft me ook de energie om te luisteren naar een ander, weer klaar te staan voor een ander. De dankbaarheid maakt dat ik hier blij en gelukkig van wordt. Dit is eigenlijk wat ik al mijn cliënten mee wil geven, dus het is gaaf dat dat weer gelukt is.
Toch verbaast het me telkens weer, wanneer een ander benoemt welke uitwerking ik op hen kan hebben…