De bel gaat. Helemaal uit Leiden is Nick naar me toe gekomen. We hebben elkaar nu tweemaal online ontmoet. Maar dat was zo mooi, dat hij nu de moeite heeft genomen om bij mij thuis af te spreken. Ik heb het laatste uur al een gezonde kriebel in m’n buik. Ik voel aan alles, dat dit een fantastische middag gaat worden. En ja hoor, het begint al op het moment dat hij de woonkamer instapt.
Rust en vrede
Nadat hij zijn jas op heeft gehangen, stapt hij mijn woonkamer in. Gaat stil staan en laat de sfeer en de energie op zich inwerken. “Wauw, dit is gaaf!”, zijn de woorden die hij eraan geeft. Ik sta glimlachend naar hem te kijken. “Wat bedoel je?”, vraag ik hem quasi onnozel. Nick vindt het lastig te omschrijven, maar noemt woorden als stilte, rust en vrede, die de energie omschrijven. “Dankjewel”, geef ik hem terug en ik open mijn armen om hem te begroeten. Een warme omhelzing volgt.
Even terug naar het begin. Na onze eerste online ontmoeting laat Nick me weten iets gemist te hebben na ons gesprek. Door die opmerking ben ik eerst een beetje van slag, want wat was het een mooi gesprek. Hoe gaaf is het als je iemand tegenkomt, waar het vanaf minuut één zo mee klikt. Ik waag er maar eens een berichtje aan. Maar mijn nieuwsgierigheid wordt aardig op de proef gesteld, hij wil er niets over kwijt tot onze volgende afspraak.
Ontmoeting met een reden
Na ruim een week hebben we weer een online ontmoeting. Wat ik naar zijn idee vergeten ben, is dat ik aan het einde van ons gesprek, vergeet hem een coachingstraject aan te bieden. Hij zou direct zijn ingestapt. “Maar wat nu als ik niet de intentie heb om jou te gaan coachen? Wat als ik je gewoon zou willen helpen, omdat ik voel dat ik dat moet doen?” Het voelt voor mij écht niet goed om hier zakelijk naar te kijken. Ik voel heel duidelijk dat ik deze jongeman ben tegengekomen met een reden, al kan ik op dat moment nog niet precies beschrijven wat die reden is.
Dat wordt voorzichtig duidelijk tijdens onze ontmoeting bij mij thuis. Nadat ik een kop thee heb gezet, ploffen we op de bank en eigenlijk gaat het gesprek meteen de diepte in. Het is die ene vraag van mij die hem ergens raakt, waardoor de tranen over zijn wangen lopen. We staan zo met elkaar in verbinding, waardoor ik in hele korte tijd de vinger op de zere plek leg. Het voelt heel erg vertrouwd bij elkaar. Samen doen we een meditatie waar ik hem vraag zijn vastgezette overtuigingen en identificaties los te laten. Mooi hoe het hem helpt, weer bij zichzelf te zijn.
Zoektocht
“Wat jij kan, dat is pure magie”, zegt hij tegen me. Ik laat Nick kennismaken met wat ik voel. Maar daar blijft het niet bij. Ik vertel hem, dat hij zelf ook veel voelt. “Dat is waarom wij die mooie connectie hebben vriend.” Daarmee begint voor hem de zoektocht naar wie hij is en wie hij mag zijn.
Wanneer we later een rondje door mijn huis maken, ploft hij boven neer in één van de fauteuils in de praktijkruimte. Hij laat ook hier de sfeer op zich inwerken. Hij vraagt mij wat ik met de gong doe die er staat. “Ga even ontspannen zitten en doe je ogen maar dicht”, zeg ik hem. Ik sla tegen de gong met de klopper en de trillingen van het metaal vullen de ruimte. Hij vertelt me dat de trillingen echt bij hem binnen komen. Dus pak ik ook de twee kleine klankschalen die er staan. Sla ook deze aan en laat hem ervaren wat het met hem doet.
Hij vindt het wel lastig om bij zijn gevoel te blijven. Ik pak van de tafel waar mijn etherische oliën staan uitgestald de ‘Sacred Mountain’. Dit is een aardende etherische olie, waarvan ik hem een druppel in zijn handen geef. Ik leg uit dat hij de olie in zijn handen mag wrijven en dan tien keer diep mag inademen, wanneer hij z’n handen rond zijn neus vouwt. De olie laat hem meteen in zijn gevoel zakken. Hij komt direct uit zijn hoofd, het brengt hem dichter bij zichzelf. Het is een nieuwe maar mooie ervaring voor hem.
Als je maar durft te voelen
Terug in de huiskamer pak ik een grote klankschaal. De klank van deze schaal is diep en donker. Eerst staat de schaal op tafel, maar ik vertel hem hoe ik deze schaal gebruikt heb voor de genezing van een liesbreuk operatie. Hij vraagt me of ik hem dat kan laten voelen. “Ga maar op je rug op de bank liggen, doe je ogen maar dicht. Vertrouw je me?”. Ik pak de schaal en zet deze op z’n buik. Ik vertel hem, dat als het te hevig wordt, dat hij de schaal vast mag pakken. “Dan houdt het trillen direct op”.
Ik sla de schaal aan met een zachte klopper, om hem even te laten wennen. Maar hij reageert goed. Dus pak ik een harde klopper en sla ook wat harder aan. De trillingen doen hun werk. Wanneer ik de schaal dan laat ‘zingen’, gebeurt er iets moois. De uitdrukking op z’n gezicht vertelt me dat hij een hele mooie ervaring heeft. Wanneer hij er later woorden aan geeft, vertelt hij me een intense rust en vrede in zichzelf te hebben gevoeld. Ik laad hiervan op, want het is mooi om te zien, wat het in hele korte tijd met hem doet. “Als jij maar durft te voelen. Jouw antwoorden zitten al in jou”, geef ik hem mee.
Nieuwsgierigheid
Het mag even wat minder intensief, dus ik stel voor dat we een eind gaan wandelen. Even de natuur in, een frisse neus halen. De wandelschoenen komen voor de dag, we lopen een rondje van zo’n 7 kilometer. Ik verbaas me hoe gemakkelijk en vanzelf het allemaal gaat, maar ik geniet er vooral ook van. Onze energieën zitten elkaar totaal niet in de weg. We delen de mooie, maar ook de moeilijke momenten uit ons leven met elkaar. Maar ook heeft hij heel veel vragen over mijn coachtrajecten, hoe ik daarmee gestart ben, hoe dat gegroeid is. Ik doe uitgebreid verslag.
Zijn nieuwsgierigheid komt natuurlijk ergens vandaan. Nick voelt aan alles dat hij anderen wil helpen. Alleen heeft hij nog geen idee hoe dat zich precies gaat manifesteren. Hij mag nog ontdekken wat hij daarmee kan en mag doen. Het zal in het vervolg van ons verhaal snel duidelijk worden.
“Ons verhaal delen, dat is wat het universum van ons wil”
Tijdens het diner, gooi ik maar op tafel wat ik de hele middag al voel. “Hey vriend, ik weet niet zo goed hoe ik het moet zeggen, maar het voelt alsof ik je al eerder heb ontmoet.” Ik kijk mijn vriend diep in zijn ogen. Beiden voelen we die diepe connectie, al is het moeilijk in woorden te vatten. Wanneer ik het woord ‘zielsconnectie’ laat vallen, zie ik in Nicks’ ogen hoe hem dat raakt. Er ontstaat een prachtig gesprek over vorige levens, reïncarnatie en alles wat daaraan vast hangt.
De middag en avond vliegen voorbij, maar één ding is voor allebei duidelijk. Na deze ontmoeting stopt het niet. Het is het begin van iets moois. Op het moment dat ik deze blog schrijf, zijn we samen bezig met de voorbereidingen voor een podcast kanaal over spiritualiteit. De naam die we daarvoor kiezen is: ‘Gesprekken die je leven veranderen’. Wij willen je kennis laten maken en inspireren over de magnifieke wereld van spiritualiteit. “Ons verhaal delen aan de wereld, dat is wat het universum van ons wil”, volgens mijn vriend Nick.