top of page
  • Foto van schrijverArno Peters

HSP, een last of een gave?


Sinds 7 jaar weet ik dat ik hooggevoelig ben, een zogenaamde HSP-er, een High Sensitive Person. Nu wordt dit een steeds bekender fenomeen, ondanks dat er nog heel veel verschillen zitten tussen de ene of de andere persoon. Er is inmiddels van alles te lezen op internet en in de boekenwinkel.


Hooggevoelig zijn maakt dat ik regelmatig geraakt of gegrepen wordt door iets. Door een liefdevolle blik welke wordt uitgewisseld tussen mensen, door een stem en het gevoel van een liedje, door een zonnestraal die door de herfstbladeren schittert, door een kind wat krijst omdat het zijn zin niet krijgt, door de gemoedstoestand (met name negatief) van de ander, welke ik soms feilloos mag ontvangen. Ook moet ik altijd herstellen na bezoek aan drukke plekken zoals een concert of een volle kroeg. Het gaat de hele dag door en de ene dag kan ik er beter mee omgaan dan een andere dag.


Sinds dat ik weet dat ik hooggevoelig ben, merk ik ook dat ik bewuster ben geworden. Bewuster van alles wat er om mij heen gebeurd. Zie ik in hele normale dingen soms iets heel moois wat me raakt. Maar ik ben ook bewuster in wat ik voel, hoewel dit soms nog steeds wel eens een puzzeltocht is, om uit te zoeken wat ik nu precies voel en van wie het dan is wat ik nu voel.


Toch heeft het even geduurd voordat ik volledig heb kunnen accepteren dat HSP zijn, is wie ik ben. Het heeft mij veel pijn gedaan dat niemand mij daarin ooit begrepen heeft. Dat begon al heel jong, toen ik als manneke in de tuin aan het spelen was. Wanneer er een straaljager over kwam vliegen, dan greep ik een paars emmertje, zette dat op mijn hoofd en ging onder het balkon staan. Zonder dat iemand zich ooit afgevraagd heeft waarom, werd ik uitgelachen (zo voelde het althans, het zal ook wel komisch zijn geweest) en kreeg de bijnaam “Adam Emmer”. Ook mijn voetbalcarrière heeft niet lang geduurd, omdat ik niet om kon gaan met de harde persoonlijke duels en het commentaar langs de zijlijn.


Omdat ik zelf veel gelezen heb over hooggevoelig zijn en inmiddels ervaringsdeskundige ben kan ik wel zeggen, ervaar ik het niet (meer) als last. Door goed in contact te zijn en te blijven met mezelf, weet ik inmiddels dat niet alles wat ik voel, ook van mij is. Luister ik naar mijn lichaam wanneer het vraagt om rust. Zoek ik soms de rust op van de natuur en de frisheid van de buitenlucht. Geef ik mijn grenzen beter aan, als dat nodig is.


Ik durf nu wel te zeggen, dat ik hooggevoelig zijn heb geaccepteerd en omarmt. Ik gebruik het in mijn coachgesprekken om zaken of emoties die niet worden benoemd, maar die ik wel voel, op tafel te leggen. Om zo sneller naar de kern en de coachvraag te komen, zodat iemand sneller weer zelfstandig op pad kan.


Ook help ik anderen die nog zoekend zijn in het omgaan met hooggevoelig zijn. Gebruik het dan als gave om “mee te voelen”, om de ander te helpen schiften wat eigen gevoel is en wat van een ander is. Geef ik tips hoe de ander beter voor zichzelf kan zorgen hierin, help de ander het verzet om niet te willen voelen op te geven, om het hooggevoelig zijn te omarmen en leren gebruiken. Geef de ander weer de duidelijkheid en rust, waar dan zo’n behoefte aan is.

Maar ik durf ook eerder te laten zien, wanneer mij iets raakt. Hoef het (van mijzelf) niet meer te verstoppen, kan en wil het niet eens meer verstoppen, het is wat ik voel. Voel mij soms zo dankbaar wanneer ik weer echt in contact sta met een ander, het geeft mij de energie om de ander te helpen.


Ik zie hooggevoelig zijn inmiddels als een gave, een cadeautje om zoveel te mogen ontvangen. Want het brengt me hele mooie en warme contacten.

Maar soms is het ook wel eens lastig, met name op mijn werk of in openbare ruimten. Wanneer ik voel dat er een bepaalde beladen sfeer is, wanneer er iemand in de omgeving is, die ik binnen voel komen. De werkdruk of de situatie laat dan niet toe om er iets mee te doen. Of de ander wil niets van mij weten, ook zo’n dingetje. Maar dit druist recht in tegen mijn HSP-eigenschap om er voor de ander te zijn. Dan is het toch maar loslaten, hoewel dit soms lastig is en niet goed voelt.

Komende tijd zal ik meer schrijven over HSP / hooggevoelig zijn. Wat de kenmerken zijn, hoe je er mee om kan gaan, hoe je hierin beter voor jezelf kan zorgen.

40 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven
bottom of page