Laatst kwam ik weer in zo’n gesprek terecht. Waar haal ik mijn geluk vandaan, wat is nu passie en hoe volg ik mijn passie? Wanneer weet je waar je gelukkig van wordt, maar ook hoe kan je er dan meer van maken…?
Volgens het wiki-woordenboek is passie iets waar je hart naar uit gaat. Maar voor mij is passie niet het doen waar je naar verlangt. Passie gaat dieper, is voor mij hoe ik mij voel, daar waar ik het toepas. Passie gaat dus niet om het uitvoeren, passie gaat om het gevoel wat ik er aan overhoud.
Mijn passie is dat ik blij wordt van de contacten met de mensen om mij heen. Iets voor de ander kunnen betekenen, hoe eenvoudig dat soms ook is.
Met mijn familie en vrienden is dat er zijn voor elkaar als dat nodig is. Maar soms ook een poosje geen contact, omdat ik weet dat zij zich durven melden als dat nodig is. Mij ook kan melden als ikzelf behoefte heb om ergens over te praten of gewoon gezellig een bak koffie te doen. Deze vanzelfsprekendheid voelt als een stabiele rustige basis, voelt als een warme deken om mij heen.
Op de zaak uit zich dat in de contacten met onze gasten. Wat kan ik toevoegen zodat gasten zich nog meer welkom voelen? Wat vertellen over het mooie Maas en Waal of het adviseren van een lekker glas wijn, brainstormen over een programma voor een super huwelijksdag. De kinderbeker omspoelen zodat deze plak-vrij mee naar huis kan of even een koffer dragen. Even horen of een gast tussen de regels door nog met een verbeterpuntje aankomt.
Maar ook luisteren naar mijn collega’s om te horen waar zij tegen aan lopen en hen daarmee weer op weg helpen door er even over te praten of een procedure aan te passen.
Bijvoorbeeld die ene sollicitant die voor werken in de horeca kiest, met als onderbouwing “Ik wil meer van mezelf laten zien”. Oei, een klein moment val ik stil, wat zit hier dan achter? We hebben een gesprek over gepest zijn en wat dat met hem heeft gedaan, hoe onzeker hij ervan is geworden. Nu voor iedereen wil bewijzen, dat hij het wel kan. Wanneer ik benoem, dat hij voor horeca alles mee heeft -een open uitstraling, sprankelende blauwe ogen, keurig verzorgd zijn en beschikken over een goed stel hersenen- dan zie ik hem groeien. Aangenomen, hij gaat met een grote glimlach naar huis.
En als ik dan zie dat die gast er blij van wordt, of dat die collega weer verder kan, dan doet dat ook wat met mij. Door mijn inbreng ervaar ik dan voldoening, vreugde, ik krijg er energie van.
Tijdens een coachtraject is contact met de ander diepgaander, het gaat over delen van gevoel. Maar ook om vertrouwen in elkaar. Zit de coachee vaak in een hoek, waar een uitweg niet duidelijk is…
Hier geef ik meer van mezelf, straal rust, zorgzaamheid en vertrouwen uit. Accepteer de coachee zonder oordeel, bekijk de situatie open, eerlijk en neem de ander “bij de hand” om te kijken hoe we de situatie om kunnen draaien, zodat de ander weer verder kan. Aan het einde van elk traject mag de coachee een reflectieformulier invullen. Deze reflecties maken altijd dat ik weer weet waar ik blij van wordt, waarom ik er ooit voor gekozen heb om een eigen coachpraktijk te beginnen. Dat ik hiermee door wil gaan, omdat ik er dan “meer” van kan maken.
En daarom is passie voor mij meer dan het alleen maar doen. Passie is voor mij hoe ik mij voel bij wat ik doe. Ik kan wel zeggen, dat ik weet wat mijn passie is, waar ik blij en gelukkig van word, wat voor mij de toegevoegde waarde van contact en verbinding is…