Afgelopen vrijdag ben ik met een goede vriend naar het concert van Jason Mraz in het Ziggodome geweest. Geweldig!
Zijn stem, de vier dames van de band Raining Jane, het geluid, de artiesten, de fotobeelden, de verlichting, alles was top.
Maar wat mij het meest is bijgebleven van deze avond: de mens Jason Mraz, die met zijn uitstraling, mooie muziek, prachtige stem en mooie teksten mij weet te inspireren.
Jason geeft meer. Vertelt over hoe hij in het leven staat, kan genieten van alles om hem heen, wat hem doet inspireren om over te schrijven. Wat hij voor mij nog wel het meest uitstraalt, is dat hij volkomen tevreden is met hoe het is, ondanks dat niet alles perfect is. En ineens zingt hij ‘Living in the moment…’
Jason wil ons ook iets extra’s meegeven. Hij deelt zijn bezorgdheid over het klimaat met zijn publiek. Toont prachtige eigen gemaakte videobeelden van Antartica. Waar hij dan ook weer een schitterend liedje over heeft geschreven. Hij promoot biologische groenten en fruit met een foto van zijn eigen moestuin, en heb je geen eigen tuin, koop dan liefst bij de plaatselijke boer.
Als gast word je aangemoedigd om lekker mee te zingen. En met enige humor vertrouwt hij ons toe, dat het niet erg is als we niet kraakhelder kunnen zingen. ‘I know it’s uncomfortable. Just close your eyes, you have a gift for the other people in this room.’ En ja, daar gaan we dan, beetje onwennig maar niks om ons voor te schamen, want niet iedereen heeft dezelfde talenten. Je bent goed zoals je aanwezig bent.
Gedurende het concert vertelt hij ons, wat hij belangrijk vindt. Maar de oplettende gast krijgt tussendoor mooie woorden mee. Hij voelt zich een met zijn publiek, is een met zijn publiek. ‘I am you and you are me’. Omdat we allebei tegelijkertijd in het Ziggodome zijn maken wij samen de ervaring van dit concert.
In de aankondiging van het afsluitende ‘I wont’t give up’ komen dan ineens die mooie woorden ‘Be the stars who you are. Light this room up. Let your light shine.’ Waarmee hij al zijn gasten laat stralen.
En hoewel ik zelf ook zo naar mijn medemens kijk, heb ik toch het gevoel dat ik nog wat kan leren. Hij is zo wie hij is, entertaint zo vanuit zijn eigen ‘ik’. Maar dat is ook waarom Jason Mraz zo inspireert. Zijn liefde voor de medemens, zijn kijk op de wereld, zijn leven in het hier en nu, daar wordt ik stil van.
En dan bedoel ik niet dat ik er geen woorden voor heb. Maar ik voel zijn stilte, zijn liefde, zijn rust.
Ik ben er stil van…
Om je een indruk te geven van het concert, hier het lied wat mij die avond het meest aansprak. (Dit is de opname uit Dallas, maar ook zo te zien in het Ziggodome.)